In de digitale jungle van buurtapps, waar elk berichtje en elk teken van leven tussen buren een bron van eindeloos vermaak kan zijn, vond recentelijk een kleine tragedie plaats die de sociale structuur van de Eendrachtstraat op scherp zette. De hoofdrolspelers? Marieke, een bezorgde buurtbewoonster, en onze protagonist, laten we haar Karen noemen, die het niet zo had op Marieke’s manier van informatie delen.
Tekst loopt verder onder de video
‘Onzinnige info’ in buurtapp
Op een dag, toen de zon net zo fel scheen als de buurtapp-notificaties op de smartphones in de Eendrachtstraat, besloot Marieke dat het haar burgerplicht was om een verdachte situatie te melden. Ze deelde een foto van een nummerbord dat “goed te lezen was” en speculeerde over tekens op een muur die mogelijk iets te maken hadden met inbrekers die de aanwezigheid van camera’s peilden. De intentie was puur: de veiligheid van haar medebewoners.
Zelf een groepsapp maken
Maar wacht even! Hier komt Karen. In plaats van dankbaarheid toonde Karen haar ware kleuren als ware ‘buurtapp-politie’. Met de subtiliteit van een olifant in een porseleinkast reageerde ze op Marieke’s post: “Hoi Marieke, wil je voor deze informatie zelf een groepsapp maken? Succes!” Niet te geloven, toch? Maar Karen was nog niet klaar. Toen Marieke probeerde uit te leggen dat de groepsapp die ze vorig jaar had gemaakt juist voor dit soort veiligheidsinformatie was bedoeld, schoot Karen nogmaals uit haar slof: “Nou, ik niet. Gewoon je eigen app maken voor inbraak etc. ergens in de buurt.”
Andere buren keken toe
De andere buren? Die keken toe. Sommigen ondersteunden Marieke’s waakzaamheid met een hartelijk “Dank je!!! Goed bezig,” terwijl anderen zwijgend het drama gadesloegen dat zich ontvouwde. Karen, vastbesloten om de laatste slag te slaan, stelde een ultimatum: “Oké, gaan jullie dan ook zelf uit deze app?” En toen niemand direct reageerde, verwijderde ze Marieke uit de app, waardoor ze geen berichten meer kon verzenden.
Gebrek aan sociale finesse
Laten we even pauzeren en nadenken over wat dit betekent. Een buurtapp, bedoeld om de veiligheid en gemeenschapszin te bevorderen, werd het toneel van een machtstrijd over wie het recht had om wat te delen. Karen, in haar ‘volledig Karen-modus’, toonde een fascinerende combinatie van territoriumdrift en een gebrek aan sociale finesse die veel zegt over het klimaat in sommige digitale gemeenschappen.
Niet alleen de boodschap telt
Dus, wat kunnen we hiervan leren? Misschien dat in het tijdperk van digitale communicatie niet alleen de boodschap telt, maar ook de manier waarop we reageren op elkaar. En misschien, heel misschien, dat een beetje meer geduld en begrip voor de intenties van onze buren ons verder kan brengen dan we denken. In de buurtapp van de Eendrachtstraat blijft het ondertussen onrustig. Wie zal de volgende zijn die in ‘Karen’-modus gaat? De tijd zal het leren. Maar één ding is zeker: in de wereld van buurtapps is geen dag saai.
Check ook:
