Ah, niets ademt gemeenschapsgeest zoals een goede oude burenruzie over een paar verloren speeltjes en een scooter achter een muur in een berging. Het tafereel is gezet in een doodgewone flat, waar de regels van de VvE schijnbaar aanleiding geven tot de interpretatieve dans die “communicatie via WhatsApp” wordt genoemd.
Tekst loopt verder onder de video
Het begin van de burenruzie
Op een doorsnee dinsdagmiddag begint onze saga met een ogenschijnlijk onschuldige vraag van ‘Buuf’, die op onderzoek uitgaat naar de mysterieuze verschijning van enkele spullen achter de muur in de boxruimte. Ze vraagt beleefd of deze eigendommen aan haar buur toebehoren – een perfect normale vraag, zou je denken.
Beschuldigingen en regel verwijzingen
Echter, in een plotwending die niemand zag aankomen (behalve iedereen die ooit buren heeft gehad), is de reactie niet direct een antwoord. Nee, nee. In plaats daarvan worden we getrakteerd op een niet-zo-vrolijke carrousel van beschuldigingen, regel verwijzingen en een heerlijke mix van sarcasme en bedreigingen die het digitale equivalent van een achtertuin moddergevecht vormen.
De regels over bergingsgebruik
“Hai ik heb je vriend gesproken want jij negeert me,” begint Buuf de tweede ronde van berichten, en springt meteen naar de regels over bergingsgebruik. Want natuurlijk, de openbare boxruimte is geen opslag. “Zet je spullen in je eigen box zoals iedereen,” zegt ze, een regel zo helder als kristal voor iedereen behalve haar buurman.
Hoekje van de berging bezet
Wat volgt is een glorieuze uitwisseling van berichten waarin de ene buur (die al sinds 2002 de eer heeft hier te wonen) de ander beschuldigt van ‘last hebben’ van een paar spullen die “nog geen 3 dagen” een hoekje van de berging bezetten. Want, waarom zou men zich druk maken over een paar onschuldige objecten die het daglicht zelden zien?
Een discussie over de meeste rechten
Natuurlijk kan geen burenruzie compleet zijn zonder een discussie over wie de meeste rechten heeft gebaseerd op woonduur. “Verder heb jij niet meer rechten omdat jij hier vanaf 2002 woont. Ik weet dat jij dat denkt maar helaas,” levert Buuf een zinger die in de annalen van de WhatsApp-geschiedenis gegraveerd zal worden.
Het hoogtepunt van deze uitwisseling
Het hoogtepunt (of dieptepunt, afhankelijk van je perspectief) van deze uitwisseling is een dreigement zo subtiel als een baksteen door de ruit: “Want ik neem zo even contact op met het bestuur. Mag je scooter voortaan vrolijk op straat staan.” Ah, de zoete geur van gerechtigheid, of is het gewoon pettiness op een zonnige middag?
Voldongen feiten en onuitgesproken bedreigingen
Afsluitend met een klassieke “Doeiiuu,” eindigt de discussie op een toon van voldongen feiten en onuitgesproken bedreigingen, een herinnering dat zelfs in de meest vredige gemeenschappen, een kleine bergingsruimte genoeg is om een storm van epische proporties te ontketenen. Immers, als het op buren en bergingsruimtes aankomt, is geen enkel WhatsApp-gesprek te klein voor een drama. Fijne avond, buuf!
Check ook:
