Er zijn tragische verhalen in de wereld, maar weinig zijn zo hartverscheurend als het epische verhaal van een man wiens zoektocht naar chocoladevla tot deze slechte restaurant-review in dit artikel leidde. Deze dappere ziel, een doorgewinterde lokale gids met maar liefst 11 reviews onder zijn riem, ondernam een heroïsche tocht naar een restaurant, slechts gewapend met de honger die een halve ui achterlaat.
Geen kauwgom in de asbak
Het avontuur begon veelbelovend, maar zakte snel in elkaar toen de ontvangst minder hartelijk werd nadat de schoenenborstelmachine onvindbaar bleek. Het personeel, dat blijkbaar nog nooit van gastvrijheid had gehoord, durfde zelfs kauwgom in de asbak te verbieden! De ironie! De vuilnisbak was even onbereikbaar als een fatsoenlijk gesprek met de bediening over de zeer noodzakelijke wensen van onze held en zijn kameraden.
De soep was te heet
Toen kwam de soep. Oh, de soep! Voor een luttele €17,50 verwacht je misschien een culinair meesterwerk, of op zijn minst iets dat je mond niet transformeert in de nasleep van een nucleaire fallout. Maar nee, deze soep was zo heet dat onze arme recensent nog steeds blaren heeft. Blaren die hem hinderen tijdens zijn nobele sportieve inspanningen. De soep was niet alleen een gevaar voor de volksgezondheid; hij bevatte ook veel te weinig eiwit, wat blijkbaar een essentieel onderdeel is van elke scoutingtrip.
Geen chocoladevla
Maar het echte drama? De afwezigheid van chocoladevla. Ja, dames en heren, in een flagrante overtreding van elk ongeschreven restaurantprotocol was er geen chocoladevla. Dit, ondanks het bekende feit dat zelfs muizen – die bekend staan om hun voorkeur voor hartige snacks en brood – niet bepaald aangetrokken worden door chocolade. Onze recensent, een ware kenner van de Hollandse keuken, was verbijsterd. Geen chocoladevla, geen vrede.
Slechte restaurant-review
De zitplekken waren adequaat – geen knieën die elkaar raakten of ongevraagde pogingen tot voetjevrijen, een veelvoorkomend probleem in andere etablissementen, blijkbaar gedocumenteerd in de nationale pers. Onze held besloot de volgende dag terug te keren, om te zien of de drukte consistent was. Een leeg restaurant zou de laatste nagel aan de doodskist kunnen zijn in zijn kritische oordeel.
Einde verhaal
En zo eindigt ons verhaal met twee sterren, een verloren ziel die nog steeds wacht op een teken van verbetering. De eigenaar belooft chocoladevla bij de volgende reservering. Maar één ding blijft onzeker: zal onze held ooit zijn verloren chocoladevla terugvinden? Zal er ooit gerechtigheid zijn in deze culinaire wildernis? Alleen de tijd zal het leren.
Check ook:
