Rob en Loes zijn net getrouwd. Omdat ze geen geld hebben voor een huwelijksreis, slapen ze na de bruiloft in het ouderlijk huis van Rob.
De volgende ochtend zit Harry, Robs kleine broertje, om half acht aan zijn ontbijt. Hij vraagt aan zijn moeder:
— “Zijn Rob en Loes al wakker?”
— “Nee,” zegt zijn moeder.
Harry kijkt haar aan en zegt:
— “Wil je weten wat ik denk?”
Zijn moeder zucht:
— “Nee, ik hoef niet te weten wat jij denkt. Ga gewoon naar school.”
’s Middags komt Harry thuis en vraagt opnieuw:
— “Zijn Rob en Loes al op?”
— “Nee.”
— “Weet je wat ik denk?”
— “Eet gewoon je boterham en ga weer naar school,” moppert zijn moeder.
Als hij na school thuiskomt, vraagt hij weer:
— “Zijn Rob en Loes al op?”
— “Nog steeds niet.”
— “Weet je wat ik denk?”
— “Vooruit dan maar, zeg het.”
Harry:
— “Rob kwam vannacht vaseline halen… maar ik denk dat ik hem de secondenlijm heb gegeven.”