Iedereen kent het gevoel wel. Je bent onderweg, hongerig, en je wilt gewoon even rustig een hapje eten in je eentje. Maar soms loopt dat net even anders dan verwacht. Deze restaurant review neemt je mee in het verhaal van Peter, die onderweg een hapje wilde eten, maar al snel ontdekte dat zijn tafelvoorkeur blijkbaar een groot probleem was.
Tekst loopt verder onder de video
Een eenvoudige wens: zitten bij het raam
Peter stopte bij een restaurant om wat te eten. Er waren meer dan genoeg tafels vrij, en hij vroeg vriendelijk of hij bij het raam kon zitten. Klinkt redelijk toch? Maar nee, de medewerker had blijkbaar andere plannen. Peter werd verzocht plaats te nemen aan een klein tafeltje vlak bij de deur, middenin de drukke looproute. Niet echt het gezellige plekje waar hij op hoopte.
Alleen eten is ook eten
Hoewel Peter beleefd bleef aandringen op een plek bij het raam, kreeg hij te horen dat de tafels voor twee waren gereserveerd. “Ja, maar u bent maar alleen.” Klopt, Peter was inderdaad alleen, maar hij wilde gewoon genieten van het uitzicht. Uiteindelijk, na wat gemor, kreeg hij toch zijn zin.
Welkom of toch niet helemaal?
Hoewel Peter uiteindelijk mocht zitten waar hij wilde, voelde hij zich niet echt welkom in dit restaurant in Kesteren. Gelukkig waren de dames van de bediening wél vriendelijk, wat de ervaring toch nog enigszins redde. Maar na zo’n behandeling vraag je je wel af: zou je hier nog een keer terugkomen? Als een hapje onderweg verandert in een onderhandeling om gewoon bij het raam te mogen zitten, weet je dat iets simpels best ingewikkeld kan worden. Gelukkig voor Peter maakte de vriendelijke bediening nog iets goed.
Peter laat review achter:
Slechte restaurant review
Check ook:
