De gezagvoerder maakt zijn afscheidsvlucht. Hij grijpt de intercom:
“Geachte passagiers, dit is een bijzondere dag voor mij. Na dertig jaar in de luchtvaart is dit mijn allerlaatste traject. En omdat ik u iets speciaals wil meegeven, heb ik besloten u een belevenis aan te bieden die u nooit meer zult vergeten… WIJ GAAN EEN LOOPING MAKEN! Fasten your seatbelts, please.”
Een zucht van ongeloof en opwinding gaat door de cabine. Kinderen gillen enthousiast, volwassenen kijken elkaar geschokt aan, en de stewardessen proberen professioneel te glimlachen terwijl ze zich stevig vastgrijpen.
Dan kantelt de enorme Boeing-747 langzaam naar achteren. De motoren brullen, de horizon draait, en plots hangt iedereen ondersteboven in zijn gordel. Handbagage valt uit de vakken, bekertjes cola zweven door de lucht, en iemand roept wanhopig: “Dit stond niet in de brochure!”
Na een oorverdovend gegil, schiet het toestel weer recht, trillend maar intact. 280 passagiers zitten wit weggetrokken, haren door de war, kleding besmeurd met jus d’orange en koffie. Het duurt een paar seconden voor er weer adem wordt gehaald.
En dan gaat langzaam de deur van het toilet open. Een man, volledig onder de vlekken en met wc-papier aan zijn schoen, steekt zijn hoofd naar buiten. Hij kijkt de cabine in, haalt diep adem en roept droog:
“Leuk hoor!”
Check ook:
