We hebben allemaal weleens een gesprek gevoerd waarvan we achteraf dachten: wat heb ik net gelezen? Maar soms komt er een appje voorbij dat zo indrukwekkend, of beter gezegd, zo hilarisch gênant is dat het oprechte kunst is. Neem bijvoorbeeld deze parel van een dialoog. Een dame, laten we haar “Sara” noemen, kreeg na een feestje een berichtje van een gast die zich, hoe zeg je dat netjes, nogal lekker over zichzelf voelt. Een klassiek geval van “iets te veel eigendunk.”
Een normale opening, toch?
Het gesprek begon redelijk onschuldig, met een simpele “Mag ik wat vragen?” Het soort vraag dat klinkt alsof iemand hulp nodig heeft bij een moeilijk levensvraagstuk. Maar nee hoor, deze jongeman had andere plannen. De vraag die volgde? “Wat is je body count?” Eerlijk is eerlijk, wie heeft deze vraag in de 21e eeuw nog niet gesteld, toch? Oh wacht, iedereen die fatsoen heeft. Maar onze vriend met iets te veel eigendunk vond het blijkbaar een prima ijsbreker.
Het wordt nog mooier
Na een begrijpelijke afwijzing en een subtiel “ieuw”, dacht je misschien dat de jongeman zich zou herpakken. Fout gedacht. Want waarom stoppen bij één oncomfortabele vraag als je ook een Netflix-en-chill-voorstel kunt droppen? Natuurlijk, dat is altijd de volgende logische stap na een misplaatste vraag over iemands privéleven. Maar Sara, trouw aan haar normen en waarden (en haar vriend!), liet zich niet van de wijs brengen. “Ik ga niet vreemd op m’n vriend,” antwoordde ze beleefd maar beslist. Je zou denken dat dit het einde was. Maar onze man gaf niet zomaar op.
Te veel eigendunk: “Je krijgt bij mij maar één kans”
Hier komt het hoogtepunt van het gesprek, of beter gezegd, de kroon op de eigendunk. De jongeman dropte de ultieme power move: “Onthoud, ik word maar één keer afgewezen. Hierna krijg je 0 kansen.” Laten we even stilstaan bij dit meesterwerk. De zelfverzekerdheid! De bravoure! Het vermogen om een afwijzing volledig naast zich neer te leggen en het te draaien alsof híj degene is die iets afpakt. Sara’s reactie? Een droog en treffend “wat jammer.” Want hoe anders reageer je op iemand die zichzelf zo serieus neemt terwijl de rest van de wereld dubbel ligt van het lachen?
Wat leren we hiervan?
Het gesprek eindigde waar het begon: in verwarring. Maar voor ons, de stille toeschouwers, biedt het waardevolle lessen. Als iemand ooit twijfelt of ze te veel eigendunk hebben, is dit gesprek het perfecte voorbeeld van hoe dat eruitziet. Want zeg nou zelf, een vleugje zelfvertrouwen is aantrekkelijk, maar wanneer het verandert in een bulderende lawine van arrogantie, wordt het alleen nog maar grappig.
De moraal van het verhaal van te veel eigendunk
Te veel eigendunk kan in kleine doses vermakelijk zijn, maar wees gewaarschuwd: als het de overhand neemt, kan het je sociale leven zwaarder beschadigen dan een slecht kapsel. Dus de volgende keer dat je een oncomfortabele vraag wilt stellen of iemand wilt imponeren met je eenmalige kansbeleid, denk dan aan Sara’s verhaal. Misschien is een beetje minder eigendunk juist de sleutel tot succes. Wie weet, misschien krijgen we dan allemaal een paar extra kansen.
Check ook:
