Ontmoet Richel Bergmans, een 36-jarige man wiens leven momenteel allesbehalve rooskleurig is. Op 15 juli markeerde hij een tragisch jubileum: al een heel jaar slaapt hij in zijn auto. Het gebrek aan mogelijkheden om een woning te kopen of te huren, als gevolg van lange wachttijden bij woningcorporaties en strenge inkomenseisen, heeft hem gedwongen om zijn auto als thuisbasis te gebruiken, een situatie die al veel te lang voortduurt.
Vastberadenheid in wanhoop
Ontmoet Richel Bergmans, een 36-jarige man wiens leven momenteel allesbehalve rooskleurig is. Op 15 juli markeerde hij een tragisch jubileum: al een heel jaar slaapt hij in zijn auto. Het gebrek aan mogelijkheden om een woning te kopen of te huren, als gevolg van lange wachttijden bij woningcorporaties en strenge inkomenseisen, heeft hem gedwongen om zijn auto als thuisbasis te gebruiken. Elke ochtend begint met een ritje naar de sportschool. Voor sporten en een verfrissende douche achteraf. ‘Zelfzorg is essentieel, want als ik dat opgeef, verval ik in een neerwaartse spiraal’. Ondanks zijn gevoel voor humor, ontsnappen de tranen soms niet aan zijn uitzichtloze situatie van het afgelopen jaar. Hij weet werkelijk niet meer wat de oplossing is. ‘Mensen zeggen dat ik verder moet gaan met mijn leven. Maar hoe dan? Ik woon in mijn auto, dat is toch geen leven’?
De uitdagingen van het leven
Hoe is het zover gekomen? Het koophuis dat hij samen met zijn vriendin in Uden had, werd verkocht na een hartverscheurende breuk. Een breuk zo pijnlijk dat Richel geen deel kreeg van de opbrengst. Hierdoor heeft hij nu helemaal geen financiële middelen. Voorheen werkte hij hard als loodgieter. Twaalf jaar geleden werd zijn leven echter drastisch veranderd door een motorcrossongeluk, waardoor hij niet meer kon werken. Zijn pols raakte verlamd en dit leidde tot volledige arbeidsongeschiktheid, met een afkeuring van 100 procent als gevolg. Hij ontvangt iets meer dan 1300 euro als uitkering. ‘Nadat het uit was met mijn vriendin, schreef ik me in bij de woningbouw. Maar nu sta ik al drie jaar ingeschreven en er is nog steeds geen vooruitgang. De gemiddelde wachttijd om een woning te krijgen is meer dan vijftien jaar, dat is ontmoedigend’. Ik reageer echt overal, maar het lukt me gewoon nooit. Er zijn ook lotingsystemen waar de inschrijftijd meestal geen verschil maakt, maar die zijn eens in de drie maanden of zo. En op die huizen reageren altijd wel 2000 mensen’. ‘Sociale huurwoningen zijn dus geen optie voor mij. En een nieuwe koopwoning? Mijn inkomen is niet hoog genoeg. Overal vragen ze netto-inkomens die drie of vier keer hoger zijn dan de huurprijs. Daar kom ik dus nooit voor in aanmerking’. Hij is niet alleen beperkt tot Uden en heeft niet veel eisen. Richel heeft dus geen andere optie dan in zijn auto slapen.
Zijn familie en hij hebben geen contact meer met elkaar. Vrienden laten hem soms wel een nachtje bij hen slapen, maar daar voelt hij zich al snel te veel. ‘Het is psychisch leed om zo te leven. ‘Ik heb inmiddels op 10.000 woningen gereageerd en de moed zakt je in je schoenen’. Ik vraag overal om hulp, maar die is er niet’. ‘Ik kan naar het Verdihuis voor een paar maanden, maar dan raak ik mijn postadres kwijt. Dat is nu bij de gemeente Maashorst. Ik kan dan na twee maanden weer weg, maar dan heb ik helemaal niets meer. Dan raak ik namelijk ook mijn uitkering nog eens kwijt en dus kan dat niet’.
In de koude nachten…
Bergmans heeft zijn uitkering hard nodig, want in je auto slapen is ‘heel duur’. ‘Alleen aan benzine ben ik al 800 of 900 euro per maand kwijt. Weet je hoe koud het ’s nachts is? Ik moet de auto wel aan zetten af en toe om te stoken’.
‘Ik eet kantenklaarmaaltijden, maar wel een beetje gezond, want ik moet gezond blijven. En ik heb mijn telefoon en de gym nog. Al ben ik bang dat ik daar binnenkort mee moet stoppen, want ze worden binnenkort duurder. Dan kan ik het allemaal niet meer betalen’. In de schulden komen kan Bergmans maar net voorkomen. ‘Soms heb ik niks te eten. Dan maken mijn vrienden een bakje voor me, of staat er opeens iets in de keuken van de gym. Mensen hebben het wel door’.
Bergmans vreest voor verlies
Bergmans maakt zich enorm veel zorgen, want op zijn verlamde hand, die in een brace zit, verschijnen wondjes. ‘Ik ben bang dat het erger wordt. Ik moet goed voor mezelf zorgen, anders loop ik het risico mijn arm te verliezen’. ‘Het is vreselijk om in een auto te slapen. Je wordt meerdere keren per nacht wakker. Je kunt niet comfortabel liggen, en de autoriteiten sturen je constant weg, want het is niet toegestaan’. ‘Ik heb zelfs een paar keer meegemaakt dat er twee mannen met bivakmutsen voor mijn auto stonden. Op die momenten hield ik me muisstil en was ik opgelucht toen ze weer vertrokken’.
‘Hoe dan ook, deze situatie is niet goed voor iemand. Het is echt een kwestie van overleven. Als er niet snel een oplossing komt, dan zie ik het niet meer zitten’.
Check ook: ‘Rijkste bedelaar ter wereld’ heeft een nettowaarde van bijna 1 miljoen euro
Bron: Trendnieuws.nl
