Vanmorgen werd ik wakker gebeld door de bel. Half acht.
Ik kijk uit het raam: staat onze buurvrouw voor de deur.
Bakfiets ervoor, zonnebril op, alsof het niets is.
Dus ik doe open, zij zegt:
“Hey, jij werkt toch thuis hè? Kun jij dan even op Tijmen letten terwijl ik naar yoga ga?”
Ik zeg: “Ehh, ik heb meetings vandaag.”
Zegt ze: “Oh maar hij slaapt meestal. En als hij huilt, wil hij gewoon pindakaas.”
Ze zette die Maxi-Cosi gewoon in mijn gang en was alweer weg voordat ik wat kon zeggen.
Tijmen is 2. En blijkt allergisch voor pindakaas.
Onze buurvrouw belde aan. Wat ze vroeg, sloeg echt nergens op
