Het is alsof je wacht op de loodgieter die maar niet komt opdagen, maar dan erger, want het gaat over je toekomst. Een vrouw zette het internet op zijn kop nadat ze ’30 minuten’ lang wachtte op een sollicitatiegesprek waarbij de niet verschenen recruiter in geen velden of wegen te bekennen was. Zou jij blijven hangen in de hoop op een late verschijning, of zou je het snel voor gezien houden?

Wachten… Wachten en weer wachten

Je zit daar, oog in oog met een leeg scherm, vol hoop en vol vragen. Wanneer transformeert wachten van een teken van toewijding naar regelrechte waanzin? Onze protagonist, Sragvi, onderging het lange wachten op een niet verschenen recruiter. Dit voorval werpt vragen op over de staat van onze arbeidsmarkt. Zijn we werkelijk zo desperaat voor werk? Het lijkt erop dat de regels van solliciteren niet gelden voor de niet verschenen recruiter, een onthulling die velen frustreert en tot steunbetuigingen op het internet leidt.

30 Minuten Verstreken… En Nu?

Het avontuur van Sragvi eindigt in onzekerheid. Is er ooit nog iets vernomen van de niet verschenen recruiter? Dat is en blijft een raadsel. Maar mocht ze ooit weer in zo’n situatie belanden, zou ze dan opnieuw wachten? Of wordt het een resolute ‘nee, bedankt’ en op naar de volgende kans?

Een niet verschenen recruiter?

Wat zou jij doen als je in de schoenen van Sragvi stond? Zou jij ook geduldig 30 minuten wachten op een niet verschenen recruiter? In de wereld van het solliciteren moet je soms overwegen of je geduld niet beter ergens anders aan besteed kan worden. Maar we kunnen het niet helpen om een beetje te moeten lachen om het idee dat ergens een recruiter zit die denkt: “Oeps, dat interview!” Onthoud dus de volgende keer dat je naar een leeg scherm staart: je bent niet alleen, en het internet staat klaar om je te steunen (of je op zijn minst een hart onder de riem te steken).

Check ook: