Jongeman heeft pech en komt terecht bij een kaasboerderij

Het was een echte gure avond in maart. Peter, een knap-ogende jonge man, stond met auto-panne op een stil weggetje. Verstand van auto’s had hij niet. De benzine kon het niet zijn, want hij had net getankt. Het bestaan van mobiele telefoons was nog niet aan de orde.
Toen het wat minder was gaan regenen, besloot Peter lopend op zoek te gaan naar een plek waar hij zou kunnen bellen om hulp. Na ongeveer een kwartier lopen nam hij in het duister, tussen de bomen door, een licht waar. Hij liep in de richting van wat een kaasboerderij bleek te zijn en klopte aan.

De deur werd geopend door een boer van zo rond de 60 jaar.
“Zou ik hier misschien even mogen telefoneren? Ik sta met panne ziet u.”
“Wij hebben hier geen telefoon,” antwoordde de boer.
Toen kwam er een beeldschone jonge boerenmeid aan de deur die zich voorstelde als de vrouw van de boer. Zij nodigde Peter uit naar binnen te komen en sloeg hem met meer dan normale belangstelling gade.
De boer vroeg of Peter misschien wat wilde eten en drinken. Dat aanbod sloeg Hans niet af en hij vroeg om een stukje kaas. Resoluut weigerde de boer dit en zei:
“Luister eens meneer, je kunt van alles van mij te eten krijgen maar kaas is mijn bron van inkomsten, daar kan ik dus niet aan beginnen.”

Het werd verder wel gezellig die avond, er werden wat glazen wijn gedronken en de boer nodigde Peter uit om te blijven slapen aangezien het al laat was geworden.
“Ik heb slechts één bed en daar moeten we dan maar met z’n drieën in gaan liggen.”
Hans bedankte het boeren echtpaar voor hun tomeloze gastvrijheid en met de boer in het midden namen zij plaats in het grote ledikant.

Na een minuut of tien verontschuldigde de boer zich met de mededeling, dat hij vergeten was het hek van de schapenweide te sluiten. Hij kroop uit bed, kleedde zich warm aan en ging naar buiten. De jonge boerin fluisterde even later:
“Peter. Peter, nu kan het!”
Peter aarzelde en zei:
“Ja maar, stel je nou voor dat je man terugkomt.”
“Welnee,” zei de boerin, “die is voorlopig wel even zoet met het vangen en terugdrijven van de schapen naar de weide. Kom nu Peter, dit is je kans!”
Peter bedacht zich verder geen moment, rende naar de keuken en sneed zich een groot stuk kaas af.